Manon in ziekenhuis en ikea

Vrijdag was me een raar dagje en ook voor Manon.
Ik moest om 10 uur in het leyenburg ziekenhuis zijn om bloed te prikken omdat ik mee doe aan een Zithromax (soort antibiotica) onderzoek.
Ik moet dan een dalspiegel in het bloed geprikt worden (vlak voordat ik die antibioticapil inneem) en drie uur later een piek (als die antibiotica vers in mijn bloed zit). Dat moest dus om een uur in de middag.
Ik ben toen ook nog even naar de CF verpleegkundige geweest om ook voor maandag af te spreken om mijn pota cath door te laten spuiten.
Ik moet aankomende maandag nog even naar de longarts en longfunctie blazen om te zien of de antibiotica ciproxin en de kuur 30 mg prednisolon aanslaan. Dit doet het wel en ik ben al een stuk minder benauwd en heb weer lekker veel energie door de prednison. Maar ik weet gewoon niet of het genoeg helpt en of ik na die kuur niet gelijk weer erg benauwd wordt.
Ik ben toen weer naar huis gegaan en heb even wat middaggegeten. Om een uur in de middag was ik dus weer bloed prikken en het ging best goed omfdat ze een kleiner soort naaldje gebruikte. Ik ben namelijk niet zo makkelijk meer te prikken.
Om twee uur had ik een afspraak met de fotrograaf bij de drukker om de kleur van het orginele kaartje en foto met elkaar te vergelijken om te zien of het goed was. De Fotograaf had verschillende tinten foto’s mee genomen en er was er een bij die perfect was.
We hebben de juiste kleur uitgekozen en hopelijk gaat het allemaal goed komen.
We horen denk ik volgende week wel of de proefdruk van het kaartje en de enveloppen er al zijn.
Intussen had ik ook al met Manon gebeld. Manon was in het begin van de week wat ziek en had een virusje te pakken. Hiervan was ze na 2 dagen al opgeknapt, maar nu begon ze wel gelijk weer meer last te krijgen van haar longen. Op woensdag ging het nog wel maar op donderdag en vrijdag begon ze er toch nog meer last van te krijgen. vrijdagmorgen heeft ze toch maar even de longarts opgebeld en ze mocht gelijk komen en blijven. Ze ligt dus nu in het ziekenhuis en ze mag dinsdag naar huis met een thuisinfuus. Dit heeft ze veel vaker gehad dus ze weet precies wat haar te wachten staat. Hopelijk knapt ze snel op, maar ze voelt zich niet al te ziek, ze moet nog even verder opknappen.
Na de afspraak met de fotograaf ben ik naar huis gegaan en heb ik alle boodschappen gedaan en thuis alles weer uitgepakt en Manon gebeld die net in het ziekenhuis was aangekomen en een infuus bij haar werdt geprikt. Ik was best moe en heb even een uurtje op de bank geslapen.
Op vrijdagmiddag rond half 5 reed ik dus die dag voor de derde keer naar het leyenburg om Manon de TV te brengen en nog wat boeken en dropjes. Ik had macaroni voor mezelf mee en voor Manon een bakje kibbeling voor het avondeten.
We hebben het gezellig gehad en Manon heeft mijn nagels heel mooi gelakt, French manicure heet zoiets. Manon en ik hebben daar samen onze macaroni en kibbelling opgewarmd in de magnetron en lekker samen avond gegeten.
Rond half tien ging ik weer naar huis.
Thuis was Peter al een uur thuis en dat kwam omdat hij een borrel had op t werk en hij was iets eerder thuis als verwacht.
We zijn daarna lekker gaan slapen en ik was erg moe van het vele heen en weer gereis die dag.

Vandaag is het zaterdag en vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen. Rond half 10 werd ik wakker en zijn we lekker gaan ontbijten en had Peter nog even vers brood bij de bakker gehaald terwijl ik aan het sprayen was.
Na het ontbijt zijn we naar Ikea gegaan en hebben daar lekker rondgelopen. Op een gegeven moment werd ik erg moe en dacht ik van waarom loop ik zo moeizaam, dat kwam dus omdat mijn bloedsuiker te laag werd. Ik zat op 2 tja en dan willen de beentjes niet meer. ( normaal is tussen de 4 en 10). Ik gelijk druivesuiker eten en twee nutri’s en toen deden mijn benen het weer. Vanmorgen toen ik wakker werd had ik ook een suiker van 3 en heb toen om half 7 ook nog een nutri genomen. Ik denk dat mijn nieuwe insuline Lantus een stuk beter werkt als die Levemir en dat ik daardoor af en toe hypo’s heb omdat als ik veel beweeg mijn suikers wat sneller dalen.
We hebben bij Ikea een aantal dingetjes gekocht. Onder andere een kastje voor naast het bureau waar de printer op kan en nog wat spullen die nu nog op het bureau staan. Het kastje is bijpassend aan het ikea bureau dat we hebben dus het is een bij elkaar passend geheel dat Peter net in elkaar in heeft geschroeft. Het staat erg mooi en straks moeten we het nog even inruimen. Dan zijn alle spullen van het bureau af en dan is dat veel netter.
Ook hebben we twee nieuwe hoofdkussens gekocht en twee kartonnen opbergdoosjes waar A4 foto en gewoon papier in past zodat we dat ook een net plekje kunnen geven.
Het was leuk in Ikea, we gaan er niet zo vaak heen omdat er niet veel nieuwe spullen bij komen en als je te vaak gaat is het minder leuk.
Ze hadden ook nog een nieuw dekbed overtrek wat wel leuk was, maar dat vond iedereen en die waren er dus niet meer.
Na ikea zijn we naar huis gegaan. Zie ons rijen en in onze opel corsa met groot ikea pakket erin gevouwen en met nog meer ikea spul erin geladen. Gelukkig wonen we vrij dicht bij deze zweedse winkel waar vele kindere soms expres lang moeten wachten voordat ze worden opgehaald uit het kinder paradijs. Zullen wel vervelende kinderen zijn waarvan de ouders blij zijn dat ze even samen door ikea kunnen racen zonder huilende en zeurende kids.
De meest gekke namen willen namelijk heel graag zo snel mogelijk weer worden opgehaald uit het kinderparadijs en er waren nu zelfs kinderen die omgeroepen werden omdat ze hun ouders kwijt waren in de winkel, dat is ook een manier om wat sneller opgehaald te worden. Ja die kids zijn niet zo dom tegenwoordig.
Zo fantaseren Peter en ik erop los over vanalles en nog wat over wat er wordt omgeroepen in zo’n winkel.
We hebben ook nog even chocolademelk gedronken in het restaurant. De meeste mensen zie ik dan met vette borden patat en van die zweedse gehaktballetjes daar heb ik nu echt geen trek in om half drie in de middag.
Na ikea zijn we naar huis gegaan en hebben alles uitgepakt en naar boven gebracht.
Daarna zijn we thee gaan drinken en toen richting Manon gegaan die nog in het ziekenhuis ligt.
Toen we richting Manon reden zagen we dat een bekende bij ons in de straat een zoontje heeft gekregen. We zijn even snel langs gegaan om te feliciteren.
Daarna naar Manon gereden en gezellig op bezoek geweest tot 6 uur.
Om iets over 6 waren we weer thuis en hebben we Pizza gegeten en een filmpje gekeken. Toen is Peter de ikea spullen in elkaar gaan zetten.
Het is nu allemaal klaar en staat heel mooi.
We gaan nog even wat drinken beneden en dan slapen.
Morgen schrijf ik weer. Sorrie voor typfouten, maar mijn toetsenbord doet af en toe wat raar.

One Response to “Manon in ziekenhuis en ikea”

  1. Bob Kallen Says:

    Hoi Pascale,

    Ik kwam via www.longtransplantatie.nl op je site terecht. Ben zelf inmiddels al getransplanteerd. Bij mij (22 en ook CF-patient) is dit op 2 februari gebeurd en het gaat supergoed met me, ik was in 3 weken thuis en ben sindsdien alleen . Kan echt alles weer, tennis bijvoorbeeld 4 x in de week. Hoop dat het jou straks net zo goed zal gaan. Als je geïnteresseerd bent in mijn hele verhaal rondom mijn transplantatie, op mijn site staat in het julie archief een verslag er van. En mocht je vragen hebben of dingen willen weten, vraag het rustig, geen enkel probleem om het er over te hebben. Hoe lang sta jij al op de wachtlijst?

    Groeten,

    Bob Kallen.

Leave a Reply