Weer een week verder …

Vanmiddag om 13.00 zaten we toch een beetje naar elkaar te kijken tijdens de koffie. Precies een week geleden begon ons avontuur naar Utrecht. Toen wisten we nog niet dat we een week later weer in Den Haag zouden zitten op 6A. Stiekum hoopten we dat er dit weekend weer naar Utrecht opgeroepen zouden worden want na vorige week hebben we echt zin in nieuwe longen.

In het begin van de week moest Pascale nog bijkomen van alle belevenissen en had ze het behoorlijk benauwd en veel last van pijn in haar knieen en haar benen. Gelukkig was dit vandaag eindelijk weer over, dat komt natuurlijk door de goede zorgen van iedereen. Deze week zijn Truus en Stefanie namelijk een paar nachtjes blijven slapen, om Pascale ’s nachts en in de ochtend te steunen en gezelschap te houden.

Steef dacht natuurlijk: ‘Altijd als ik blijf slapen, wordt Pascale de volgende ochtend opgeroepen!’. Die vlieger ging helaas niet op, maar wie weet komt er van de week een nieuwe kans … morgen is het 10 juli … vind ik ook wel een mooie dag …

3 Responses to “Weer een week verder …”

  1. Irène Says:

    10-07 Lijkt mij ook een perfecte dag voor nieuwe longen.
    De 10 staat uiteraard voor perfect (perfecte longen, perfecte operatie, perfect herstel) en de 7 staat natuurlijk voor geluk!
    En voor de rest ben ik helemaal niet bijgelovig… :-)

    Hou vol allemaal en Pascale in het bijzonder natuurlijk. Je zou zeggen dat je er taai genoeg voor bent. ;-)

    Dikke kus,
    Irène

  2. ijsbert en marlinda pietjouw Says:

    ook wij willen jullie een hart onder de riem steken, hopelijk komen er snel nieuwe longen voor pascale.
    Zo’n lang verblijf in het ziekenhuis, toch zeker achter de gesloten deuren valt niet mee, belangrijk is dan de steun die je krijgt van familie en vrienden. en dat zit wel goed bij jullie.
    Pascale, wij wensen je veel moed en goede hoop toe.

    Groetjes van ijsbert afdeling 6b, kamer 32 en zijn vrouw

  3. Irma van Wijk Says:

    Hoi lieve Pascale en Fam.leden

    145dagen later op hoog urgend het kan toch bijna niet anders of de longen moeten zo langzamerhand onderweg zijn, en dan wel een paar longen waar je heeeeeeeeel veel jaren mee toe kan!!!

    Lieve Pascale het klinkt zo eenvoudig hier achter de laptop en je/jullie geduld zo op d proef wordt gesteld maar ik weet ook dat je/jullie boorbijters en vechters zijn die niet loslaten, wij wensen je dan ook alle geluk en spoedig nieuwe longen toe.

    liefs van Tom en Irma

Leave a Reply